We hebben allemaal onze verlanglijstjes: een nieuwe auto, een fijne baan, een mooi(er) huis, een vakantie naar Bali, een leuke(re) relatie. Wensen en verlangens waarvan we bij voorbaat denken dat die waarschijnlijk nooit in vervulling zullen gaan. En ligt daarin niet precies de kern van het probleem? Door die hardnekkige aanname, het zal toch wel niet gebeuren, vergeten we ons verlanglijstje kenbaar te maken. En eigenlijk geldt: kinderen die niet vragen, worden dus overgeslagen. Althans, dat zegt Barbel Mohr, schrijfster van het boek ‘Bestellingen bij het universum: een gids voor de kunst van het krijgen’.
Maar waar en hoe kunnen we onze verlanglijstjes dan indienen? Volgens Barbel Mohr kunnen we al onze verlanglijstjes indienen bij het universum. In haar boek beschrijft ze hoe wij allemaal op een betrekkelijk eenvoudige manier dagelijks ons boodschappenlijstje kunnen afleveren bij de kosmische bestelservice.
Maar waar en hoe kunnen we onze verlanglijstjes dan indienen? Volgens Barbel Mohr kunnen we al onze verlanglijstjes indienen bij het universum. In haar boek beschrijft ze hoe wij allemaal op een betrekkelijk eenvoudige manier dagelijks ons boodschappenlijstje kunnen afleveren bij de kosmische bestelservice.
Je mag alles vragen wat je wilt en net zo vaak bestellingen plaatsen als je maar wilt. De kosmische voorraadkast raakt immers nooit leeg. Hoe gaat dat in zijn werk? Je neemt een momentje voor jezelf en je maakt een verlanglijstje, in gedachte of op papier, afhankelijk van wat je zelf prettig vindt. Vervolgens doe je met heel je hart en een gezonde dosis kinderlijk enthousiasme jouw wens bij het universum. Wees zo concreet mogelijk. Geef aan hoeveel geld je precies nodig hebt of welke baan je op het oog hebt. Laat daarna je bestelling los. Wel echt loslaten hoor, anders werkt het niet, benadrukt Barbel. Als we tien keer dezelfde bestelling bij bol.com gaan plaatsen raken de medewerkers ook in de war. Dus vertrouw erop dat je pakketje wordt bezorgd.
Ja zei een vriendin, dat is allemaal leuk en aardig, maar als ik een bestelling bij bol.com plaats heb ik de garantie dat mijn bestelling geleverd wordt. Nou daar kunnen we tegenwoordig ook over twisten, maar goed, volgens de schrijfster komt je pakketje altijd aan, mits je aan de twee eerdergenoemde voorwaarden hebt voldaan (kinderlijk enthousiasme en loslaten). De vraag is alleen of jij het pakketje niet over het hoofd hebt gezien. Het wordt immers niet letterlijk door de postbode bezorgd. Misschien is het wel bij de buren aangekomen? Of heb je een boodschap gekregen waarin staat waar je het kunt afhalen? Zorg ervoor dat je open en ontvankelijk bent voor alle mysterieuze signalen.
Dit klinkt natuurlijk te mooi om waar te zien. Als het zo simpel was, dan zouden we het allemaal toch wel doen? In haar boek beschrijft Barbel op zeer overtuigende wijze dat het toch echt zo simpel is. En na de vele voorbeelden van geslaagde bestellingen die zij geeft (zo heeft haar oma een dag nadat zij 25.000 euro had ‘besteld’, uit het niets haar deel van de erfenis, precies 25.000 euro, overgemaakt), is mijn nieuwsgierigheid in ieder geval gewekt.
Barbel Mohr is overigens niet de enige die overtuigd is van de generositeit van het universum. In haar boek ‘Ik ga op reis en laat achter’ beschrijft Simone Awhina hoe zij tijdens haar pelgrimstocht naar Santiago de Compostella regelmatig een beroep doet op haar engeltjes, voor een perfecte slaapplek of leuk reisgezelschap. En ook haar wensen komen altijd in vervulling. Deze boodschap, dat we het universum voor ons kunnen laten werken, komt in vele spirituele stromingen naar voren. We mogen alles vragen wat we willen; daar is niets egoïstisch aan! Zolang we maar vanuit het diepste van ons hart, in vertrouwen en oprechtheid, een wens doen.
Toch vraag ik mij af hoe het dan komt dat er zoveel kinderen zijn op de wereld, ook in Nederland, die in armoede leven. Zij zullen ongetwijfeld een verlanglijstje hebben ingediend en aan kinderlijk enthousiasme zal het niet ontbreken. Heeft dat dan toch met vertrouwen en loslaten te maken? Of hebben hun ouders de signalen niet opgepikt? Het antwoord op die vraag zal denk ik nog even uitblijven. Het lijkt mij in ieder geval het proberen waard. Jou ook? Misschien kunnen we samen een bestelling plaatsen voor de kindertjes die het minder hebben.
Ja zei een vriendin, dat is allemaal leuk en aardig, maar als ik een bestelling bij bol.com plaats heb ik de garantie dat mijn bestelling geleverd wordt. Nou daar kunnen we tegenwoordig ook over twisten, maar goed, volgens de schrijfster komt je pakketje altijd aan, mits je aan de twee eerdergenoemde voorwaarden hebt voldaan (kinderlijk enthousiasme en loslaten). De vraag is alleen of jij het pakketje niet over het hoofd hebt gezien. Het wordt immers niet letterlijk door de postbode bezorgd. Misschien is het wel bij de buren aangekomen? Of heb je een boodschap gekregen waarin staat waar je het kunt afhalen? Zorg ervoor dat je open en ontvankelijk bent voor alle mysterieuze signalen.
Dit klinkt natuurlijk te mooi om waar te zien. Als het zo simpel was, dan zouden we het allemaal toch wel doen? In haar boek beschrijft Barbel op zeer overtuigende wijze dat het toch echt zo simpel is. En na de vele voorbeelden van geslaagde bestellingen die zij geeft (zo heeft haar oma een dag nadat zij 25.000 euro had ‘besteld’, uit het niets haar deel van de erfenis, precies 25.000 euro, overgemaakt), is mijn nieuwsgierigheid in ieder geval gewekt.
Barbel Mohr is overigens niet de enige die overtuigd is van de generositeit van het universum. In haar boek ‘Ik ga op reis en laat achter’ beschrijft Simone Awhina hoe zij tijdens haar pelgrimstocht naar Santiago de Compostella regelmatig een beroep doet op haar engeltjes, voor een perfecte slaapplek of leuk reisgezelschap. En ook haar wensen komen altijd in vervulling. Deze boodschap, dat we het universum voor ons kunnen laten werken, komt in vele spirituele stromingen naar voren. We mogen alles vragen wat we willen; daar is niets egoïstisch aan! Zolang we maar vanuit het diepste van ons hart, in vertrouwen en oprechtheid, een wens doen.
Toch vraag ik mij af hoe het dan komt dat er zoveel kinderen zijn op de wereld, ook in Nederland, die in armoede leven. Zij zullen ongetwijfeld een verlanglijstje hebben ingediend en aan kinderlijk enthousiasme zal het niet ontbreken. Heeft dat dan toch met vertrouwen en loslaten te maken? Of hebben hun ouders de signalen niet opgepikt? Het antwoord op die vraag zal denk ik nog even uitblijven. Het lijkt mij in ieder geval het proberen waard. Jou ook? Misschien kunnen we samen een bestelling plaatsen voor de kindertjes die het minder hebben.